Stajenka bożonarodzeniowa
Tradycyjna stajenka z figurami Świętej Rodziny, Trzech Króli, pasterzy i owiec została w tym roku ustawiona na zewnątrz kościoła.
W kościele – figury małego Jezusa, św. Józefa i Maryi Dziewicy.
KONSEKRACJA KOŚCIOŁA MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ W ŻĘDOWICACH
PRZEZ
KS. BP. ANDRZEJA CZAJĘ
8 GRUDNIA 2011 R.
Sława obrazu Matki Boskiej była główną przyczyną wybudowania nowego kościoła w Żędowicach. Kościół powstał jako wyraz wdzięczności Matce Bożej Żędowickiej.
Dnia 8.12.1949 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego, którego dokonał, kierujący całą budową, ks. Henryk Lakomik. Wśród miejscowej ludności panował entuzjazm i powszechna mobilizacja. Nie zabrakło rąk chętnych do pracy i pomocy przy posuwających się w niezwykle szybkim tempie pracach budowlanych. Już 7.06.1950 r. ówczesny administrator Śląska Opolskiego, ks. Infułat Bolesław Kominek poświęcił nowy kościół. Wystrój kościoła był bardzo ubogi. W pierwszych latach istnienia większość wyposażenia pochodziła ze starego kościoła.
W latach sześćdziesiątych XX wieku niezbędny okazał się remont kościoła ze względu na liczne niedopatrzenia i usterki, jakie miały miejsce przy szybkiej jego budowie. W związku z prowadzonymi pracami budowlanymi ołtarz z obrazem Matki Bożej został przeniesiony na pierwotne miejsce do starego kościoła i już nigdy nie wrócił do wyremontowanej świątyni. W latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia ks. Emil Strzelczyk zakupił płaskorzeźby do prezbiterium przedstawiające Matkę Boską Bolesną, św. Jana i św. Magdalenę pod krzyżem.
Na początku XXI wieku kościół wymagał kolejnych remontów: wymiany dachu, sufitu, malowania ścian. W latach 2003-2011 przeprowadzono generalny remont, założono kasetony, zakupiono nowy marmurowy ołtarz, wyremontowano organy, zawieszono nowe oświetlenie. W roku 2011 wymalowano wnętrze kościoła oraz dodano po obu stronach naw bocznych malowidła przedstawiające tajemnice różańca: radosne i bolesne. Dokonania ostatniego czasu dają najlepsze świadectwo wielkiej ofiarności i żarliwości religijnej parafian. Tak odnowiona i wyposażona świątynia została przygotowana do konsekracji.
Dnia 8 grudnia 2011 roku, po 62 latach od wmurowania kamienia węgielnego pod budowę tej świątyni, odbyła się jej konsekracja.
,, Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni.”
Konsekracja jest to Boża pieczęć, która potwierdza zawsze wobec wszystkich, że jest to miejsce, które Pan Bóg szczególnie wybrał jako miejsce spotkania, przebaczenia, jako miejsce, w którym niebo spotyka się z ziemią. Ten akt potwierdza również godność człowieka, który wyszedł od Boga, jest Jego odblaskiem przez wolność, możliwość wyboru i zdolność do miłości.
W obrzędzie konsekracji występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Na początku Biskup Konsekrator święci wodę, ściany kościoła, ołtarz i wiernych. W tym akcie nawiązuje do chrztu, który czyni z nas świątynię Ducha Świętego. Po Liturgii Słowa następuje namaszczenie olejem ołtarza i ścian kościoła. Podczas widzialnego namaszczenia olejem dokonuje się namaszczenie niewidzialne Duchem Świętym. Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła następuje ich okadzenie, okadza się również wiernych. Czynności te symbolizują, że odtąd modlitwa, jak woń kadzidła, wznosi się do Boga. Świątynia ma być wypełniona modlitwą ludzi, którzy do niej przychodzą. Potem następuje uroczyste oświetlenie ołtarza i kościoła (miejsca namaszczenia ścian) oraz zapalenie wszystkich świec. Płonąca świeca oznacza Jezusa Chrystusa - Światłość Świata.